الهی نامه 2
《الهی نامه در زمان ها، لحظات و ساعات متفاوتی از دل برآمده و به زبان جاری گشت و به تحریر در آمده》
هوالغفور
الهی شکر که چشمهایم شاهد و گواه زیبایی هایت هست.
الهی نرگس در دستانم و رایحه تو در کنارش!
الهی عظمتت چه عظیم است یا عظیم و یا کریم
الهی تو را که دارم فارغ از زندگی دنیایی ام!
الهی چشیدن لذت عبادتت چه شیرین و گواراست.
الهی هزاران شکر به درگاهت نکنم هر لحظه چه کنم.
الهی توفیق چنین سعادت را از من نستان!
الهی نور علی نورم را برکت ده! یا فوق کل نور
الهی من ناچیز و تو گرانبهاترینی…
الهی وجود لایزالت بر همگان آشکار و دیده ها نابینا!
الهی بر این تقدیرم آرامش،آسایش مقدر بفرما!
الهی این بنده دلش تنگ و این دل چه فراق از این تنگ…
الهی زیباییهایت مرا به وجد آورده. عطایم کن!
الهی عزیزان عزیز، نزدیکان سلیم و عاشقان شفیق بگردان.
الهی دل درد کی لب به شکوه گشاید که تو غیاث المستغیثینی.
الهی حال مناجات عطایم کن که بی تو هیچم!
الهی دلم در اشتیاق دیدار تو بی تاب است.
الهی روی مگردان از من که روی خجل زده ام.
الهی دل تنگم را وسعت ده؛ تنگ دلی را هیچ نسیانی نیست.
الهی اشک چشم پاک می شود؛ با اشک دل چه باید کرد.
الهی نزدیکی و دور، احساست میکنم.
الهی شکر از خالق، شکر از مخلوق!
الهی شوق پریدن دارم، عطایم کن.
الهی دوستانم را حافظ جان باش.
الهی بخشش از توست خطایم ببخش!
الهی آرامش خیالم ده.
الهی دورم کن از خزان زرد زندگی…
الهی توان ادامه مسیر نیست همراهم باش.
الهی میخوانمت…❤
ذبیح پور
1402/02/04
